ÖZET
Amaç:
Kornea hacmi (KH) ölçümlerinin keratokonus ve subklinik keratokonusu normal kornealardan ayırt etmedeki duyarlılık ve özgünlüğünün tespit edilmesi.
Gereç ve Yöntem:
Doksan dört keratokonus hastası, 36 subklinik keratokonuslu hasta ve 166 refraktif cerrahi adayının klinik kayıtları ve Pentacam ölçümleri retrospektif olarak incelendi. Pentacam kullanarak her hastanın santral kornea etrafındaki 3, 5, 7 ve 10 mm lik dairelerdeki KH’sıölçüldü. Keratokonus ve subklinik keratokonustaki KH ölçümleri normal kornealarla karşılaştırıldı. Testin tüm tahmini doğruluğunu test etmek ve keratokonus ve subklinik keratokonusu normal kornealardan ayırt etmekte duyarlılık ve özgünlüğü maksimuma çıkaran optimal kesim noktalarının tanımlamak için ROC (Receiver operating characteristic) eğrileri kullanıldı.
Sonuçlar:
Santral kornea etrafındaki 3,0 mm’lik dairedeki KH; keratokonusta (3,4±0,2mm3, p<0,001) ve subklinik keratokonusta (3,6±0,2mm3, p<0,001) normal kornealara gore (3,8±0,3 mm3) istatistiksel olarak düşüktü. ROC eğrisi analizi KH’nın keratokonus için yüksek toplam tahmini doğruluğunu gösterdi ( eğri altında kalan alan 0,92). Optimal kesim noktaları keratokonus için 3,55 mm3, subklinik keratokonus için ise 3,65 mm3 idi. Bu değerler, keratokonus için 83% duyarlılık ve 86% özgünlük; subklinik keratokonus için 61% duyarlılık ve 74% özgünlük sağlıyordu.
Tartışma:
Santral korneanın çevresindeki 3.00mm’lik dairedeki KH keratokonusu normal kornealardan etkin bir biçimde ayırmasına karşın subklinik keratokonus tanısındaki duyarlılık ve özgünlüğü düşüktür.