ÖZET
Amaç:
Diabetes mellitusa bağlı klinik olarak anlamlı makula ödemi (KAMÖ) olgularında fiksasyon stabilitesi ve makula ışık duyarlılığını değerlendirmek.
Gereç ve Yöntem:
Diabetik Retinopati Erken Tedavi Çalışması tanı kriterlerine göre klinik olarak anlamlı makula ödemli 22 olgunun 30 gözü ve sağlıklı 32 olgunun 32 gözü çalışmaya dahil edildi. Tüm olgulara Micro Perimeter MP-1 ile mikroperimetri uygulandı. Santral 4, 12 ve 20 derecelik alanlarda ortalama retinal duyarlılık ölçüldü. MP-1 mikroperimetrede fiksasyon testi kullanılarak tercih edilen retinal alan (TERA) genişliği, fiksasyon stabilitesi ve alanı hesaplandı. Student t testi ve ki kare testi kullanılarak istatistiksel analiz yapıldı.
Sonuçlar:
KAMÖ grubunda ortalama en iyi düzeltilmiş görme keskinliği (EDGK) kontrol grubuna göre anlamlı olarak düşüktü (p<0,001). KAMÖ grubunda santral 4, 12 ve 20 derecelik alanlarda ortalama retinal duyarlılık kontrol grubuna göre anlamlı olarak daha düşüktü (p<0,001, her derece için). KAMÖ olgularında fiksasyon stabilitesi, 8 (%26,7) gözde stabil, 21 (%70) gözde rölatif stabil ve 1 (%3,3) gözde unstabil olarak saptandı. KAMÖ’li gözlerde kontrol grubuna gore fiksasyon stabilesi ve fiksasyon alan skorları anlamlı olarak düşük bulundu (p<0,001). Gruplar arasında TERA ortalama genişliği farkı istatistiksel olarak anlamlıydı (p<0,001).
Tartışma:
KAMÖ’li hastalarda makula ışık duyarlılığı ve fiksasyon stabilitesi etkilenmektedir. MP-1 mikroperimetre TERA genişliğinin incelenmesinde yardımcı ve diabetik makula ödeminin düzeyi ve progresyonun değerlendirilmesinde kullanışlı olabilir.(Turk J Ophthalmol 2012; 42: 310-5)